Deze getuigenissen en beelden werden verzameld in het kader van het mondeling geschiedenisproject rond generatiebedrijven.

Foto 1: Antoon Feryn in 1982

Foto 2: Kistdragers tijdens een begrafenis

In ’72 nam dochter Denise de zaak over, samen met haar man Antoon Feryn. Theo zou nog tot in de jaren ’80 blijven meedraaien in de zaak. Het was vooral Denise die de zaak beheerde terwijl Antoon nog ging werken daarnaast. Hij nam verlof om begrafenissen en het vervoer met de auto te doen. In die tijd bestond er nog geen gsm dus er moest altijd iemand thuis bij de telefoon blijven. Een begrafenisondernemer is immers 7 dagen op 7 , 24u op 24u beschikbaar.

Vroeger maakte een timmerman de kisten, maar geleidelijk aan werd dit overgenomen door fabrieken. In deze periode was er een overeenkomst met kerkbaljuw Julien Debruyne die de bekisting voor zijn rekening nam terwijl Denise en Antoon het vervoer regelden.

Begrafenissen werden vooral door mijnheer pastoor georkestreerd. Mensen konden enkel de dag en het uur kiezen. Om 9u werden de armere mensen begraven en om 11u de rijkere mensen.

Toen in de jaren ’70 de crisis ook in ons land voelbaar werd, bespaarde men vooral op het aantal rouwbrieven, het aantal genodigden voor de rouwmaaltijd en eventueel een goedkopere kist.